Katecheza 6 – ZAPOWIEDZI EUCHARYSTII – cz. III Woda ze skały (12.01.2020)

Jako zapowiedź przyszłej Eucharystii uważa się także Wodę ze skały, którą Mojżesz dał Izraelitom na pustyni w czasie ich wędrówki z Egiptu do Ziemi Obiecanej.

Wodę w Biblii uważano za wyjątkowy dar Pana Boga. Jej obecność była znakiem Jego szczególnego błogosławieństwa. Wodę źródlaną określano wręcz jako wodę „żywą”. Dlatego też często Boże działanie – jako dające moc – jest porównywane do żywej wody. Skała zaś w Starym Testamencie była m.in. obrazem samego Boga. Właśnie przy Nim modlący się człowiek znajduje schronienie.

W Pierwszym Liście św. Pawła do Koryntian jest mowa nie tylko o mannie jako „pokarmie duchowym” – „wszyscy też spożywali ten sam pokarm duchowy”, ale również o napoju – „i pili ten sam duchowy napój. Pili zaś z towarzyszącej im duchowej skały, a ta skała – to był Chrystus”.

Apostoł Narodów w tym nowotestamentowym fragmencie nawiązuje do wydarzeń opisanych w Księdze Wyjścia i Księdze Liczb, które dotyczą cudownego wytryśnięcia wody ze skały, zaspokajającej pragnienie wędrującego przez pustynię ludu pod przywództwem Mojżesza. Wykorzystuje też legendę podawaną z pokolenia na pokolenie przez żydowskich nauczycieli (rabinów). Według niej, owa życiodajna skała miała towarzyszyć Izraelitom podczas ich pustynnej tułaczki. Św. Paweł utożsamił ją wprost z Chrystusem.

Jezus także zaprasza ludzi do siebie i obiecuje im „Strumienie Wody Żywej”.

„W ostatnim zaś, najbardziej uroczystym dniu święta, Jezus stojąc zawołał donośnym głosem: «Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie – niech przyjdzie do Mnie i pije! Jak rzekło Pismo: Strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza». A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego.” Gdy dziś wspominamy Chrzest Jezusa i zstąpienie na Niego Ducha Świętego, uświadamiamy sobie, że ten Pomazaniec Boży, który zaczyna chrztem publiczną działalność, zakończy ją śmiercią krzyżową. Duch Święty Go ku temu poprowadzi. Każda Eucharystia jest także szczególnym miejscem działania  i udzielania się Ducha Świętego, który dokonuje uobecnienia ofiary krzyżowej Mesjasza, gdy na słowa kapłana przemienia chleb i wino w Ciało i Krew Pańską.

Również w rozmowie z Samarytanką przy studni jakubowej Jezus powiedział: «O, gdybyś znała dar Boży i wiedziała, kim jest Ten, kto ci mówi: „Daj Mi się napić”, prosiłabyś Go wówczas, a dałby ci wody żywej». Powiedziała do Niego kobieta: «Panie, nie masz czerpaka, a studnia jest głęboka. Skądże więc weźmiesz wody żywej? Czy Ty jesteś większy od ojca naszego Jakuba, który dał nam tę studnię, z której pił i on sam, i jego synowie, i jego bydło?» W odpowiedzi na to rzekł do niej Jezus: «Każdy, kto pije tę wodę, znów będzie pragnął. Kto zaś będzie pił wodę, którą Ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki, lecz woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody wytryskującej ku życiu wiecznemu».

Znajdujemy tu wyraźne nawiązanie Jezusa do Eucharystii, która, spożywana, daje życie wieczne.